دیجی بایت چیست؟

دیجی بایت DGB ،  ارز دیجیتال غیرمتمرکز و یک شبکه مبتنی بر بلاک چین است که با هدف امنیت، کاربرد به عنوان پول و یک روش پرداخت سریع و ارزان توسعه یافته است. این ارز دیجیتال جزو معدود ارزهای دیجیتال قدیمی است که همچنان بر  طرفداران خاص خود را دارد. کار توسعه این ارز دیجیتال از سال ۲۰۱۴ آغاز شده است. 

حامیان دیجی بایت از این کریپتوکارنسی به عنوان غولی یاد می‌کنند که هنوز بیدار نشده است. بر اساس گفته‌های حامیان دیجی بایت، این ارز دیجیتال از پیشرفته‌ترین فناوری در حوزه رمزنگاری استفاده می‌کند واز سریع‌ترین شبکه برخوردار است، مقیاس‌پذیری (ظرفیت تایید تراکنش‌ها) در آن بالاست و امنیتش نیز از دیگر ارزهای بزرگ بیشتر است.

افراد جامعه دیجی بایت معتقدند که فناوری برتر این شبکه در سال‌های آینده گوی سبقت را از بیت کوین، لایت کوین و دیگر ارز‌های دیجیتال می‌رباید. آن‌ها ادعا می‌کنند این شبکه بیش از ۱۰۰ هزار نود (Node) در سرتاسر دنیا دارد و جامعه استفاده‌کنندگان آن به شدت به این ارز وفادارند.

جرد تیت (Jared Tate)، کار توسعه دیجی بایت را از سال ۲۰۱۳ آغاز کرد و ژانویه ۲۰۱۴ بلاک جنسیس این ارز دیجیتال استخراج شد. در زمان عرضه دیجی‌ بایت، پروژه‌های بلاک چین چندانی وجود نداشت و عرضه آن نیز بدون سروصدا و بدون برنامه‌ای برای جذب سرمایه صورت گرفت.

پس از انتشار رسمی دیجی بایت، جرد تیت به صورت تمام وقت بر روی توسعه آن کار ‌کرد. مخارج توسعه این ارز دیجیتال از طریق کمک‌هایی صورت می‌گرفت که به تیم توسعه‌دهنده اهدا می‌شد.

اهداف دیجی بایت

تیم توسعه‌دهندهٔ دیجی بایت با استفاده از کد و ساختار فنی بیت کوین، این کریپتو را توسعه دادند و سپس با به‌ روز رسانی‌های ممتد شباهت آن را به بیت کوین کاهش دادند.

بر خلاف بیت کوین که تعداد کل واحدهای آن ۲۱ میلیون واحد است، تعداد واحدهای دیجی بایت ۲۱ میلیارد واحد است که تا ۲۱ سال (تا سال ۲۰۳۵) همه‌ی آنها‌ استخراج خواهند شد.

به گفته تیم دیجی بایت، علت تعداد بالای واحدهای این ارز دیجیتال، استفاده آسان‌تر از آن به عنوان روش پرداخت است. مثلا اگر قیمت یک قهوه ۳ دلار باشد، این ۳ دلار به بیت کوین می‌شود حدود ۰.۰۰۰۳ . اگر ما بخواهیم پول قهوه را با بیت کوین پرداخت کنیم، باید مقداری هم کارمزد بدهیم که هزینه تمام شده را افزایش می‌دهد. اما همین ۳ دلار می‌شود حدود ۵۳۳ واحد دیجی بایت که کارمزد انتقال آن بسیار کم‌تر خواهد بود. 

زمان بلاک دیجی بایت در ابتدای راه‌اندازی ۶۰ ثانیه بود و به گفته‌ی تیم توسعه‌دهنده این شبکه می‌توانست در هر ثانیه ۱۴۰ تراکنش را پردازش کند. هر دو سال یکبار زمان بلاک نصف می‌شود و اکنون ۱۵ ثانیه است. ساخت سریع‌تر بلاک باعث می‌شود تا تراکنش‌ها سریع‌تر و سریع‌تر تایید بشوند. برنامه دیجی بایت این است که تا سال ۲۰۳۵ ظرفیت شبکه به ۲۸۰,۰۰۰ تراکنش در ثانیه برسد.

بر خلاف بیت کوین که سختی استخراج آن پس از ۲۰۱۶ بلاک اصلاح می‌شود، در دیجی بایت بعد از هر بلاک سختی استخراج تنظیم می‌شود تا به گفته تیم توسعه‌دهنده، شاهد تعادل بیشتری در شبکه باشیم.

دیجی بایت چگونه کار می‌کند؟

سیستم بیت کوین و دیجی بایت بر خلاف بانک‌ها کار می‌کند. در بانک‌ها برای اینکه مشخص شود، هر کس چه مقدار موجودی دارد، یک لیست از موجودی کاربران در اختیار بانک است که در زمان تراکنش از موجودی یک نفر کم می‌کند و به موجودی فرد دیگری اضافه می‌کند. اما در دیجی بایت این گونه نیست و هیچ لیستی وجود ندارد که موجودی کاربران را ثبت کند. به جای آن از مدل UTXO استفاده می‌شود.

در مدل‌های UTXO، شبکه بر اساس تمام تراکنش‌هایی که شما در کیف پول خود دریافت یا ارسال کرده‌اید، می‌فهمد که آیا دارایی کافی برای انجام تراکنش دارید یا خیر.

زمانی که کسی بخواهد به شما ۳ واحد دیجی‌ بایت ارسال کند، باید در کیف پولش به اندازه ارزش مبلغ ارسالی، خروجی خرج نشده تراکنش داشته باشد. فرض کنیم فرد مورد نظر شما ۲ خروجی خرج نشده در کیف پولش دارد که یکی از آن‌ها ۲ دیجی بایت و یکی دیگر ۱.۵ دیجی بایت ارزش دارد. پس فرد مورد نظر ما در کیف پولش به اندازه ۳.۵ DGB خروجی خرج نشده تراکنش دارد، اما او فقط می‌خواهد به شما ۳ دیجی بایت بدهد. پس زمانی که او برای شما دو خروجی خرج نشده خود را می‌فرستند، به شبکه می‌گوید که من در کل ۳,۵ دیجی بایت می‌فرستم و تو باید ۳ دیجی بایت را به گیرنده بدهی و ۰,۵ دیجی بایت دیگر را برگردانی به آدرس خودم.

برای اینکه یک نفر بخواهد تراکنش در شبکه انجام دهد، باید جمع ورودی و خروجی او یکسان باشد. مثلا اگر ورود تراکنش ما ۳.۵ است، خروجی هم باید ۳.۵ باشد. یکی از اصلی‌ترین مواردی که نودهای شبکه برای تایید تراکنش آن را بررسی می‌کنند، همین خروجی ها و ورودی‌های تراکنش است که اگر برابر نباشند یعنی موجودی شما برای ارسال مبلغ درخواستی کافی نیست.

به عبارت دیگر و زبان ساده‌تر وقتی شما قصد ارسال مبلغی دارید، به شبکه که شامل گروهی از ماینرها و نودها است، تراکنش‌های دریافتی قبلی خود را نشان می‌دهید و می‌گویید این‌ها مدارک داشتن دیجی بایت هستند. سپس تراکنش شما معتبر شناخته شده و وارد بلاک می‌شود و ماینرها بر سر پیدا کردن معادله (هش) بلاک با یکدیگر رقابت می‌کنند تا در نهایت یکی به جواب بلاک می‌رسد و پاداش بلاک را دریافت می‌کند.

امنیت دیجی بایت

دیجی بایت ادعا می‌کند که از دیگر ارزهای دیجیتال امن‌تر است. ارجح قرار دادن امنیت بدان معناست که این پلتفرم تا حد امکان غیرمتمرکز باشد. همین مسئله یکی از دلایلی است که پروژه هنوز رشد چشمگیری نداشته است. آنها بیشتر مراحل تبلیغ و توسعه را بر عهده جامعه کاربران خود گذاشته‌اند. نبود جهت مشترک را می‌توان مشکل اصلی در توسعه دیجی‌ بایت دانست. بسیاری از افراد در ایجاد و اصلاح کدهای شبکه همکاری دارند و این در حالی است که این اصلاحات و ایجاد کدهای جدید تنها در مواقع ضروری انجام می‌گیرد. بنیاد دیجی بایت نقش چندانی در جهت دهی به فعالیت کاربران این ارز دیجیتال ندارد.

دیجی بایت یکی از موفق‌ترین ارزهای دیجیتال در زمینه تمرکزدایی فعالیت‌های ماینینگ است. این تمرکززدایی از طریق تعدد الگوریتم‌های استخراج و مشوق‌های مناسب به خوبی به مرحله اجرا گذاشته شده است. الگوریتم‌های ماینینگ، ماینرها را به پنج گروه مساوی و کوچکتر تقسیم می‌کند. این سیستم در عین حال که فضایی رقابتی را ایجاد می‌کند، به ماینرها اجازه می‌دهد که هر ۱.۵ دقیقه یکبار، بلاکی جدید را استخراج کنند.

دیجی بایت به صورت لحظه ای، تعادلِ سختی را میان پنج گروه از ماینرها برقرار می‌کند و اجازه نمی‌دهد یکی از آنها بر دیگری سلطه داشته باشد. این فناوری تعادلی مالتی شیلد (MultiShield) نام دارد و یکی از فناوری‌های پیشرفته این کریپتو به حساب می‌آید. مالتی شیلد در ابتدا دیجی شیلد (DigiShield) نام داشت. این فناوری در ابتدا به صورت واکنش‌گرا عمل می‌کرد و مانع از این می‌شد که ماینرهایی با قدرت پردازش بالا در بلاک‌ چین‌های کوچک دستکاری کنند.

از کجا دیجی بایت بخریم؟

دیجی بایت ارز دیجیتالی است که در برخی از صرافی های مشغول به کار در ایران عرضه می گردد و میتوان با کارت بانکی و عضویت و احراز حویت در صرافی ، دیجی بایت را خریداری کنید.

کیف پول دیجی بایت

کوینومی (Coinomi) – اکسودوس (Exodus) – تراست والت (TrustWallet) و اتمیک (Atomic) از بهترین کیف پول‌های دیجی بایت هستند. همچنین کیف پول های سخت افزاری ترزور (Trezor) و لجر (Ledger) از دیجی بایت پشتیبانی می‌کنند.